Πέμπτη 8 Μαρτίου 2012

Και του χρόνου...


Τι σημαίνει "χρόνος";

Η έννοια του χρόνου, επιδέχεται πολλές ερμηνείες, 
εξαρτάται η έννοια από τη σχέση που έχει αυτός που κάνει τη ερώτηση με το χρόνο.
Επειδή δε είναι μια από τις απλούστερες έννοιες, όπως και αυτή του χώρου, απασχόλησε λαμπρά μυαλά για πολλούς αιώνες προκειμένου να διατυπωθεί σε κατανοητή για τα απλά μυαλά γλώσσα.
Βασικό χαρακτηριστικό είναι πως ο χρόνος τρέχει, δεν επιστρέφει. 
Τουλάχιστον δεν έχει βρεθεί τρόπος ούτε να επιστρέψουμε στο χρόνο, ούτε να το σταματήσουμε. 
Ο χρόνος μετριέται με το ρολόι, σε δευτερόλεπτα, λεπτά, ώρες, ημέρες κλπ. 
Τα ξέρετε όλα αυτά.
Για το φωτογράφο, ο χρόνος είναι η ζωή του, επηρεάζει την έκθεση, παγώνει τη φωτογραφία, ή βοηθάει στη καταγραφή διαδοχικών θέσεων μέσα στο χώρο ενός αντικειμένου.
Η χρήση του χρόνου κατ' επιλογή είναι καθαρά δημιουργική δυνατότητα που προσφέρει η φωτογραφική μηχανή στο φωτογράφο.
Ο χρόνος λήψης μιας φωτογραφίας ελέγχεται είτε επιλεκτικά, είτε αυτόματα, ανάλογα με το φωτισμό.
Ο φωτογράφος δεν αφήνει καμιά στιγμή να πάει χαμένη φωτογραφικά και ποτέ δεν γνωρίζει αν θα του "κάτσει" ξανά η ίδια συγκυρία στο χώρο-χρόνο.

Για το χριστιανό, ο χρόνος είναι ένα δώρο που του προσφέρεται μια φορά, προκειμένου να προετοιμαστεί κατάλληλα έτσι ώστε να γίνει "άγγελος". Είναι κατ'εικόνα, πρέπει να γίνει και ομοίωση του θεού και δημιουργού.
 Όσο ζει ο άνθρωπος, το να προσπαθεί στο χρόνο που του δόθηκε να γίνει τέλειος (για το θεό που τον έπλασε)  και να δημιουργεί, αυτό που λέμε τέχνη, είναι ίσως και οι μόνες δυνατότητες που έχει να πλησιάσει το μεγαλείο  και το "θείο".


Για το πολίτη, εμάς δηλαδή, ο χρόνος έχει διάφορες σημασίες και προτεραιότητες.
Είναι ο χρόνος της θητείας μας, ο χρόνος εργασίας, ο χρόνος που περνάμε με την οικογένειά μας, ο χρόνος μέχρι να πάρουμε σύνταξη, ο χρόνος αναμονής στο τηλέφωνο, στην ουρά, ο χρόνος για πληρώσουμε λογαριασμούς, να περάσουμε ΚΤΕΟ, να διασκεδάσουμε κλπ.
Για το κράτος, ο χρόνος κυλά εντελώς διαφορετικά από ότι για εμάς τους υπηρέτες του.
Για παράδειγμα, ο χρόνος εφαρμογής ενός νόμου. 
Ένας νέος νόμος, αφού περάσει από σαράντα κύματα, και  δημοσιευτεί  ορίζει ο ίδιος ο νόμος και το χρόνο έναρξης της εφαρμογής του. 
Ο καταστατικός χάρτης ορίζει πως κανένας νόμος δεν έχει αναδρομική χρονική ισχύ και πως η άγνοια του νόμου δεν συγχωρείται (από εδώ και πέρα). 
Αυτά ισχύουν τυπικά για το κράτος. 
Για τους φόρου υποτελείς όμως, ο χρόνος έναρξης της εφαρμογής συνήθως αρχίζει μετά από τη σχετική εγκύκλιο που θα μοιραστεί στους αρμόδιους, που με τη σειρά τους θα τη προωθήσουν στους υπαλλήλους. 
Αυτό, το πότε τελικά αρχίζει οριστικά και αμετάκλητα η εφαρμογή του νέου νόμου, ο πολίτης σπανίως το γνωρίζει. Απλά θα το νιώσει στο πετσί του.
Έτσι ο χρόνος διαστέλλεται, κάτι που περιέγραψε και ο Αλβέρτος, εφόσον το αμέσως με τη δημοσίευση, μπορεί να πάρει και 3 ή 4 μήνες μετά, εν Ελλάδι.
Άρα η έννοια του "χρόνου" στην Ελλάδα του 2012 είναι κάτι εντελώς σχετικό!
Κι όμως εδώ κάποιος είπε για πρώτη φορά "χρόνου φείδου" κατανοώντας πως δεν υπάρχει καμιά πολυτέλεια για τη κατασπατάληση του χρόνου που έχει δοθεί.
Να τα ακούνε μερικοί.
Μια και μιλάμε λοιπόν για το "χρόνο", δεν έχετε κάτι ποιο καλό να κάνετε από το να διαβάζετε ; 
Αν έχετε χρόνο, Θέλετε μήπως και συνέχεια; Τσεκάρετε τα blog, θα περάσετε πολύ καλά!



Χαίρε Καίσαρ!