Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

in memoria: Ann Frank



27 Γενάρη 2017

Θλίψη για την ιστορική ημέρα, 
ενός λεπτού σιγή μόνο,

μαυρίλα για την επέτειο,

οργή για το άδικο, φρίκη για το μέγεθος,

αποτροπιασμός για το ολοκαύτωμα,

μνήμες που αναμασάμε φιλολογικά όσοι δεν τις ζήσαμε από πρώτο χέρι.

Έμειναν λίγα γεροντάκια - ζωντανά μνημεία που πέρασαν και γλύτωσαν από τα στρατόπεδα, τα βασανιστήρια και τη τελική λύση, δηλαδή τα κρεματόρια.
Καυγάδες για το ποιος φασισμός είναι ο χειρότερος. 
Και πάλι κόκκινο, ή μαύρο;
Ρωσία-Ουκρανία 2022.
Το παραμύθι άρχισε, το φρενοκομείο άνοιξε, τρέξετε να κρυφτείτε...

Πρώτη φορά έμαθα παιδί ακόμα, για την Άννα Φράνκ! Ήμουν 9-11 ετών όταν παίχτηκε το έργο στο Κεντρικό θέατρο, δεν ήξερα τίποτα άλλο.
Το άκουσα το έργο, είδα ελάχιστες σκηνές καθώς ήμουν μικρός, κοντός και το θέατρο γεμάτο όρθιους. Δεν έφτανα από την άκρη της αίθουσας να δω καλά, ήμουν πίσω από τη πόρτα εισόδου.
Αργότερα, αγόρασα με το χαρτζιλίκι της γιαγιάς μεταχειρισμένο το «ημερολόγιο» και έμελλε να γίνει το αγαπημένο μου βιβλίο. Γιατί αγαπημένο; διότι δεν είχε ποτέ καμιά σχέση με τη σημερινή "δημιουργική γραφή", ούτε τη καθώς πρέπει λογοτεχνία των μεγάλων συγγραφέων των best seller.

Από το σχολείο, μου έκανε πολύ κακή εντύπωση, με τρόμαξε ο λόγος του Εβραϊκού όχλου όταν ζήτησε από τον Πιλάτο να κρεμάσει το Μεσσία, και ειδικά όταν ο όχλος δήλωσε:
«Το αίμα του στα κεφάλια μας και στα κεφάλια των παιδιών μας!» (αν ειπώθηκε).
Γιατί; Απλά για να εκπληρωθεί η Γραφή;
Και ποιος είναι αυτός που αναλαμβάνει κάθε τόσο χρέη «θεού» και τιμωρεί τους κακούς, η βασανίζει τους καλούς για να αγιάσουν;
Κοιτάξτε τα παιδιά στα μάτια και απαντήστε! Μην απαντάτε σε εμένα.

Σήμερα διαβάζω πολλά βιβλία, διάφορων, ακόμη και το «αγών μου» του μακελάρη προσπαθώντας να καταλάβω γιατί κινδύνευε το Γ Ράιχ από τα παιδιά, τα ονειροπόλα κοριτσόπουλα όπως η Άννα και η αδελφή της, που κατέληξαν στη τελική λύση όντας μάλιστα Ολλανδοί πολίτες!
Βιβλία και ταινίες, όπως η λίστα του Σίντλερ, η δίκη της Νυρεμβέργης, το ολοκαύτωμα, το μαγαζάκι της κεντρικής οδού, τα ιστορικά αρχεία όπου καταγράφονται και περιγράφονται οι τόποι κόλασης όπως: Νταχάου, Μπάμπι Γιάρ, Μπέλσεν, Άουσβιτς, το ημερολόγιο της Άννας, οι φωτογραφίες των ζωντανών σκελετών με το κίτρινο άστρο και τις ρίγες.
Προσωπικά, από τη μια βάζω όλη τη παγκόσμια φιλολογία, εκτός των αδιάφορων προϊόντων «δημιουργικής γραφής», και από την άλλη, το ημερολόγιο της Α. Φρανκ (ως αξίες ίσου βάρους). Η καθαρότητα και ο αυθορμητισμός του «βιβλίου» και το νεαρό της κοπέλας με έχει κάνει να το διαβάσω κάμποσες φορές.
Είναι ένα ντοκουμέντο καθαρό σαν το οξύ που καίει τη πέτρα! Ωστόσο, έμαθα πριν λίγα χρόνια, πως μερικοί λένε πως το ημερολόγιο, δεν το έγραψε η Άννα! Τι να πω τώρα; Πάμε για τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και τίποτα δεν άλλαξε!

Η βία που πέρασε από τη διοίκηση των Ναζί στις ζωές και τις ψυχές των Εβραίων, κι όχι μόνο, δεν ήταν μοναδικές στην ιστορία της Ευρώπης. Κι άλλοι λαοί πέρασαν από το πάγκο του Προκρούστη! Και οι Έλληνες δοκιμάστηκαν πολύ, και φαντάσου να μη μας θαύμαζε ο Χίτλερ! Τα ξέχασε ο Βόλφγκαγκ;
Και σίγουρα οι Εβραίοι δεν ήταν μόνο οι πλούσιοι τσιγκούνηδες κυνηγοί του χρήματος και της διακριτής διεφθαρμένης μεγαλοαστικής τάξης, αλλά λόγο κοινωνικών διακρίσεων, ήταν οι περισσότεροι φτωχοί και περιθωριοποιημένοι.
Σε αυτή τη τραγική κατάσταση έφταιξε σίγουρα και η ξεχωριστή θρησκεία τους που ώθησε τα αυταρχικά καθεστώτα στη βία εναντίον τους.
Ακόμη και η Σοβιετική Ένωση που έφτασε από τους πρώτους στα στρατόπεδα του θανάτου, δεν φέρθηκε στους Εβραίους με τη ανάλογη ανθρωπιά μετά, κατά την ενσωμάτωσή τους στο σύγχρονο σοβιετικό κράτος. Πράγμα που όφειλε να κάνει μια κοινωνία που πολέμησε τη βια των Ναζί και έχασε απίστευτο αριθμό στρατιωτών στα μέτωπα.
 Η ύπαρξη των Εβραίων από παλαιότατων χρόνων απαίτησε από την ανθρωπότητα τη κατανόηση και το δικαίωμα στην ιδιαιτερότητα, την δίκαιη προστασία των ατομικών και μειονεκτικών, της ανεξιθρησκίας.
Ημέρες ιστορικής μνήμης προς αποφυγή, αν θέλουμε να μη ζήσουμε ξανά ανάλογα φαινόμενα.
Δεν ξέρω, μπορεί οι Ναζί να έβλεπαν στον Εβραϊκό παράγοντα ένα τεράστιο εχθρό, μπορεί από όσα έλεγαν επιτελικοί του κόμματος, οι Εβραίοι κι οι αριστεροί να έφταιγαν για όλα!
Σίγουρα οι μεγάλοι της εποχής: πολιτικοί, αρκετοί διανοούμενοι, θρησκευτικοί ηγέτες (καθολικοί κυρίως) με ελαφριά καρδιά, η από φόβο, ακολούθησαν τη δύναμη των Ναζί. Σίγουρα δεν έδωσαν βάση στα κείμενα του Χίτλερ, δεν έβλεπαν το αυγό του φιδιού; Το παραδέχονται και στην εισαγωγή στο "αγών μου".
Παραμένει ωστόσο η απορία μου καθώς νομίζω και η απορία όλων των νέων σήμερα:
Πως πραγματικά μπορεί να κινδύνευε το Ράιχ από τη ζωή και το ημερολόγιο ενός κοριτσιού;
Ο θάνατος της «συγγραφέως» και η κατά τύχη ανακάλυψη του ημερολόγιου της Άννας ήταν πραγματικά η ποιο μεγάλη γραπτή προσβολή-διαμαρτυρία προς την άδικη, εγκληματική, αιματοβαμμένη αυτοκρατορία τ ά, νέοι, άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας, γεροντάκια. Έφυγαν 6,5 εκατομμύρια Εβραίοι για να σωθεί η καθαρότητα της γερμανικής άριας φυλής.
Αιώνια η μνήμη τους!
Άννα δε σε ξεχνώ.
Το ημερολόγιο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1947.
Η οικογένεια Φρανκ ζούσε στην Ολλανδία και το 1942 αναγκαστικά έγινε αόρατη καθώς κατέφυγε σε μια μικρή-αόρατη εξωτερικά σοφίτα. Το 1944 τους βρήκαν οι Ναζί....
Αν οι Εβραίοι ζήτησαν να σταυρωθεί ο Χριστός και σε αντάλλαγμα το αίμα του να πέσει στα κεφάλια τους και στα κεφάλια των παιδιών τους, τότε τα 6,5 εκατομμύρια ψυχές τι θα ζητάνε άραγε;
Ο "τριγμός των οδόντων" τους, νομίζω οτι θα στοιχειώνει το σύγχρονο κόσμο που ανέχτηκε το κύριο Χίτλερ, και ειδικά τους Γερμανούς που τον έκαναν αρχηγό τους για να τους σώσει από τα θύματα της τελικής λύσης.
Βρικόλακες! 
Ναι βρικόλακες! γιατί πρόσφατα διάβασα στον ιστό πως υπάρχουν πάρα πολλές αντιρρήσεις σχετικά με την αυθεντικότητα του ημερολογίου, υπάρχουν δυο εταιρίες που εκμεταλλεύονται ότι απόμεινε , εμπλουτίστηκε, βελτιώθηκε από το αρχικό ημερολόγιο και τελικά η σημασία του έργου δεν είναι αυτή που του δόθηκε!
Καλά, δεν πειράζει, εγώ με αυτό μεγάλωσα και σκέφτομαι πως αν ζούσε η Άννα σίγουρα πάλι σε στρατόπεδο θα κατάληγε!
"Ήταν πραγματικά τεράστιος ο κίνδυνος που διέτρεξε το Γ' Ράιχ από ένα κοριτσόπουλο 14 ετών"! Αυτό έχει σημασία κι όχι όλα τα άλλα.
Η παραπληροφόρηση θα έπρεπε να ψήνεται στους φούρνους κι όχι τα παιδιά.
Κι όμως σήμερα υπάρχουν "άνθρωποι" που λένε πως η γη είναι επίπεδη, πως το ολοκαύτωμα ποτέ δεν έγινε, ούτε το παιδομάζωμα, κλπ παραμύθια της Χαλιμάς.
Όσο για εμάς τους Έλληνες; είχαμε και Πόντιους, και Αρμένιους, και Κωνσταντινουπολίτες, και Μικρασιάτες που χάσαμε. 
Πολεμήσαμε σε δυο παγκόσμιους για μια δημοκρατική και ελεύθερη κοινωνία, μας απηλούν σήμερα οι γείτονες και λένε πως ουδέποτε υπήρξε γενοκτονία όλων αυτών... 
Καλά λοιπόν, περαστικά, ως λαός και ηγεσίες, ίσως κάναμε πολλά ιστορικά λάθη...
Το ημερολόγιο καλά είναι να το διαβάζουν τα παιδιά μας γιατί το αυγό του φιδιού παραμένει ζωντανό και η Αννούλα το έζησε μέχρι τον άδικο θάνατό της. Αυτό το θάνατο, δεν το διαψεύδει κανείς.
Γιάννης Γλυνός